Deo Volente?

De afkorting D.V. (Deo Volente, zo God het wil) wordt vaak gebruikt in combinatie met een datum. Het is één van de vele manieren waarop mensen zich uitspreken over Gods wil, maar wat bedoelen ze er eigenlijk mee? Dat ze er zeker van zijn dat God wil wat zij willen? Of dat de komende weken nog moeten uitwijzen of bijvoorbeeld hun huwelijksdag al of niet overeenkomstig Gods wil is? Zo niet, dan gaat het feest niet door? Zo wel, dan zal het wel zo bedoeld zijn? Waar ligt de grens voor het gebruik van deze uitdrukking? Wanneer zegt een christen: "Deo Volente", en waneer niet? Heeft God overal iets over te willen, of niet?

Dit soort vragen raken de vraag naar de rol van toeval in ons leven. Er zijn mensen die stellig menen: "Toeval bestaat niet!" Behalve als ze tien keer achterelkaar zes gooien met Risk, dat is toch wel heel toevallig. Want God besteedt zijn tijd toch niet aan het beïnvloeden van spelletjes Risk? Maar komt iemand een uit het oog verloren oud-klasgenoot op vakantie in Zuid-Spanje, dan mag dat geen toeval heten (Zou ik iets met die persoon moeten? Is er een hoger doel?). En hebben we het over huwelijkspartners of een nieuwe, leuke baan, dan zeggen gelovigen vaak zonder twijfel: dit is vast Gods plan voor mij! (Anders had hij er toch wel een stokje voor gestoken?).

Gods plan. Een beetje nieuwerwetse christen gaat ernaar op zoek. Het plan dat God met mensen heeft lijkt vooral betrekking te hebben op de grote dingen des levens: wat voor studie, wat voor werk moet ik doen? in welke straat moet ik wonen? hoeveel kinderen zullen we krijgen? Het gaat eigenlijk nooit over of iemand de scheiding van zijn haar links of rechts moet dragen, of hij wel of geen melk moet drinken en welke fiets hij moet kopen.

Moe word ik ervan, dat gezemel over Gods plan met individuele levens. En ook van alle christelijke "quick fixes" die te berde worden gebracht als een kind van twee sterft aan kanker, als vrienden kinderloos blijven, als lieve mensen tegen wil en dank vrijgezel blijven, als iemand zijn baan verliest. Ze schieten per definitie tekort in iedere situatie en helpen niemand.

Nee, als ik iets begrepen heb van zowel de bijbelse boodschap (voor zover er sprake is van één boodschap), dan lijkt die te zeggen: mensen zijn het beste af als zij recht bewerken, vrede tot stand brengen, liefde betonen. En dat kun je doen met of zonder partner, in ieder huis in de stad, met welke studie of baan dan ook en met elk willekeurig aantal kinderen, hoe kort of lang je leven ook duurt.