Toen wij dachten
dat zij niets
meer wist,
wilde ik nog iets
proberen met
een heel oud lied,
niet omdat we
verlangden naar
een laatste woord,
maar om met haar
te schuilen
in een psalm.
Ik zei: Ook
al ga ik
dooreen dal
van de schaduwen
des doods...
En zij: Ik vrees
geen kwaad.
En ik: want Gij...
En zij:
zijt bij mij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten