Dominic Crossan

"Waar het mij om gaat, is niet dat deze oude volken letterlijke verhalen vertelden en dat wij nu zo slim zijn ze symbolisch uit te leggen, maar dat zij ze in symbolische zin vertelden en dat wij nu zo stom zijn ze letterlijk te nemen!"

Dominic Crossan

Psalm 42

1 Voor de leider van het koor. Een lied voor de Korachieten,  om iets van te leren.

2 Zoals een hert hevig verlangt naar water,
zo verlang ik hevig naar U, God.
3 Ik heb dorst naar U, de levende God.
Wanneer zal ik weer bij U komen?
Wanneer zal ik weer vóór U mogen staan?
4 Dag en nacht huil ik.
Ik eet niets anders dan mijn tranen.
Want aldoor zeggen de mensen tegen mij:
"Waar is nu die God van jou?"
5 Ik moet er weer aan denken
hoe ik samen met heel veel anderen naar uw heiligdom ging.
Ik ging voorop en we jubelden en juichten.
We vierden met z'n allen feest.

6 Ik zeg tegen mezelf:
"Waarom ben je zo treurig?
Waarom ben je zo onrustig?
Vertrouw op God!
Hem zal ik prijzen.
Hij is mijn Redder, Hij is mijn God!"

7 Ik voel me erg verdrietig.
Daarom denk ik aan U,
hier in het gebied van de Jordaan
en de Hermonbergen vér van uw huis.
8 Golf na golf slaat over mij heen.
Bruisend en schuimend
spoelen uw golven over mij heen.

9 Toch houdt de Heer elke dag van mij.
Elke nacht heb ik een lied in mijn binnenste.
Dat lied is een gebed tot de God die mijn leven leidt.
10 Ik zeg tegen Hem: "U bent de rots onder mijn voeten.
Waarom bent U mij vergeten?"
Waarom maken mijn vijanden me het leven zo moeilijk?
Ik loop in zwarte kleren vanwege alle ellende.
11 Mijn vijanden zeggen aldoor tegen me:
"Waar is nu die God van jou?"
Hun haat is als een messteek in mijn hart.

12 Ik zeg tegen mezelf:
"Waarom ben je zo treurig?
Waarom ben je zo onrustig?
Vertrouw op God!
Hem zal ik prijzen.
Hij is mijn Redder, Hij is mijn God!"

https://www.basisbijbel.nl/boek/psalmen/42?search=psalmen.42 

O me! O life! - Walt Whitman

Oh me! Oh life! of the questions of these recurring,

Of the endless trains of the faithless, of cities fill’d with the foolish,

Of myself forever reproaching myself, (for who more foolish than I, and who more faithless?)

Of eyes that vainly crave the light, of the objects mean, of the struggle ever renew’d,

Of the poor results of all, of the plodding and sordid crowds I see around me,

Of the empty and useless years of the rest, with the rest me intertwined,

The question, O me! so sad, recurring—What good amid these, O me, O life?

Answer.

That you are here—that life exists and identity,

That the powerful play goes on, and you may contribute a verse.

Uit: Leaves of Grass (1892)

God is Dead. Good. - Kester Brewin

Today, there is no hope.

There is no resurrection,

no looking forward to a Sunday

which does not yet exist in even

the wildest imaginations.

There is no prayer

no solace

no point.

God has died.

It’s over.

Finished.

Give up.

Go home.

Return to work.

The best you can do

is carry on the memory;

the only remainder of belief,

now all has been strung up

and screwed up,

is to consider that may be

his life was well lived,

and that helping the poor

and standing up for the oppressed

was worth living

and dying for.

God has died.

We live still

this Friday

to do Good.

Ik verlang het absurde: dat het leven zin heeft. Ik vecht voor het onmogelijke – dat mijn leven zin krijgt. Ik durf niet, weet niet hoe ik zal kunnen geloven: dat ik niet alleen ben

Dag Hammarskjöld

God sterft niet uit

God sterft niet uit als wij ophouden in God te geloven, maar wij houden op te leven als we niet meer verlicht worden door die dagelijkse, wonderlijke ervaring van de levensbron, die alle begrip te boven gaat.
Dag Hammarskjöld.

Gott reift

Auch wenn wir nicht wollen:
Gott reift.

Rainer Maria Rilke